|
Na międzynarodowych wystawach kotów rasowych w Rosji Uralskie Reksy były wystawiane już wielokrotnie, ale rasa ta w dalszym ciągu pozostaje zagadkowa. W 1994 roku został ustanowiony rosyjski standard tej rasy i przedstawiony ekspertom z WCF. Środkowy Ural okazał się bogaty nie tylko w kopaliny i minerały, ale także w ciekawe mutacje u kotów.Reks Uralski objawił się w obwodzie Swierdłowskim i co ciekawe, w dwóch niezależnych hodowlach. Pierwszy reks urodził się w miejscowości Zarzecze w 1988 roku w miocie pięcioletniej domowej kotki - łowicielki myszy w okolicznych domostwach. Miot składał się z trzech kociąt, z których dwa od razu utopiono a przy życiu pozostawiono tylko jednego kocurka, który wraz ze wzrostem zaczął wykazywać niespotykanie poskręcaną sierść. W następnym roku kocurka dopuszczono do matki i od tego czasu populacja kotów o skręconej sierści zaczęła rosnąć. Bardzo podobny kot urodził się w 1994 roku w innym gospodarstwie Zarzecza, co umożliwiło dalsze rozwijanie hodowli tej nowej rasy. Aktualnie w Jekaterynburgu hodowanych jest ok. 20 reksów - potomków kotów z małego Zarzecza.
Bardzo ciekawie ujawnia się typowa dla reksów sierść. Młode kocięta rodzą się już z poskręcanymi włosami, które po około tygodniu prostują się i wyglądają tak, jak u typowych kotów krótkowłosych. Dopiero po ok. 4-5 miesiącach sierść zaczyna skręcać się ponownie i już taka pozostaje na stałe. Zdarzyło się jednak, że skręt sierści pojawił się dopiero po 10 miesiącach.
U dorosłych kotów bardzo często sierść na nogach, głowie i ogonie nie wykazuje skrętu i jest typowa, jak u kotów krótkowłosych. Bywa, że podczas linienia skręcona sierść prawie cała wypada i dopiero później powoli odrasta.
Uralskie Reksy to koty krótkowłose, spotykane w trzech wariantach umaszczenia: łaciate czarne z białym oraz marmurkowe i pręgowane z białym. Skręt futra powodowany jest występowaniem genu recesywnego. Koty te są bardzo przyjazne, wesołe, skłonne do zabaw i pieszczot. Na wystawach spokojne i cierpliwe.
Ogólnie koty duże i muskularne. Kotki wyraźnie mniejsze od kocurów. Ustalono, że koty o futrze reksów spotykano na Uralu już w czasie wojny, ale wtedy nie było warunków do prowadzenia planowej hodowli. Koty te jednak dokładnie opisano po raz pierwszy w roku 1991. Uralski Reks genetycznie nie jest spokrewniony z Reksem Kornwalijskim, lecz nie wykluczono jednoznacznie pokrewieństwa z Reksem Dewońskim.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
